Bir kere âteş-i aşka yanmayagör ey zâhid

Yusuf’a Yakup İsmail’e İbrahim olasın  gelir

İçtikçe ol aşkın  şarâbından her dâim

Billâh senin de mest-ü harâb olasın gelir

Bekler durursun nâçar yârdan bi haber

Kaddin bükük bî haberken reftâre çıkar gelir

Havz-ı kevser olsun nasib cümle kullara

Bize bir leb bir sâki bir de mey iyi gelir

Varsın desinler hem meczûb hem âvare

Bezmimize ağyâr değil bilenler gelir

Ol nura hasret kalmış  gönülleriz biz

Nehârımıza şems leylimize mâh gelir

Son demi de olsa hayatın varasın huzura

Sen bir adım atasın el hakk o koşarak gelir.