Bir kere âteş-i aşka yanmayagör ey zâhid
Yusuf’a Yakup İsmail’e İbrahim olasın gelir
İçtikçe ol aşkın şarâbından her dâim
Billâh senin de mest-ü harâb olasın gelir
Bekler durursun nâçar yârdan bi haber
Kaddin bükük bî haberken reftâre çıkar gelir
Havz-ı kevser olsun nasib cümle kullara
Bize bir leb bir sâki bir de mey iyi gelir
Varsın desinler hem meczûb hem âvare
Bezmimize ağyâr değil bilenler gelir
Ol nura hasret kalmış gönülleriz biz
Nehârımıza şems leylimize mâh gelir
Son demi de olsa hayatın varasın huzura
Sen bir adım atasın el hakk o koşarak gelir.